Fief no twölf

Leeve Lüüd von us‘ plattdüütsche Sprook!
Ik heff noch een beten wat opschreven, wedder Geschichten un Gedichte op platt,
so as dat Leven se vertellt.
Ik bün de Menen, wi köönt nich toloten, dat us plattdüütsche Sprook jümmer mehr verloren geiht. Dat is Grund noog för mi, noch een Book mit Geschichten un Gedichten to schrieven.
Schull mi freien, wenn de Een oder Anner dor mol rinkieken deit. Denn Jedeen weet jo, war eenmol afhannen komen is, kann man blots heel swoor woor in Gang bringen.
Wenn over all beten dorto bidrägt, hett us plattdüütsche Sprook ‘ne Mööglichkeit to bestohn!